نقشه بردار نودال

روشهای قدیمی برای مشاهده ی عمق مناطق ساحلی برای هر منطقه تغییر پیدا کرده است.یک روش تهیه ی پیشرفته در Bournemouth، برنامه های دو ساله برای نقشه برداری توپوگرافی خطوط sounding که با هم فاصله دارند تهیه می کند. فاصله ی زیاد بین مقاطع (خطوط sounding) از دشواریهای گذشته که مربوط به لوازم موقعیت یابی ونرم افزارهای پردازش بود سرچشمه می گیرد. تعیین موقعیت تفاضلی ماهواره های مدرن و اکوسادرهای دیجیتالی ونرم افزارهای هیدروگرافی پیشرفته، باعث می شوند تا حجم وسیعی از داده های مربوط به موقعیت، با کیفیت بسیار بالایی جمع آوری شوند.به تازه گی برنامه های نقشه برداری  e.g. New Forest DC, Havant BC، پیشرفت کرده اند، بعنوان مثال داده های حجیمی را جمع آوری کرده وبا استفاده از DTM اقدام به تهیه ی نقشه های توپوگرافی می کنند یا برای مدلهای رقومی شبکه بندی می کند. همچنین مقاطع می توانند از DTM تولید شوند البته با حفظ تطابق با روشهای سنتی.

مزیت اصلی روشهای جدید کارایی روشهای تعیین موقعیت می باشد، جایی که از قبل مقداری داده های مربوط به هیدروگرافی موجود باشد. تهیه داده های مکانی مفصل می تواند با قابلیت انطباق با برنامه های آتی و احاطه بر منطقه برای مشاهده ای منظم و تهیه ی Grid برای اهداف مدل کردن رقومی همراه گردد.

استفاده از روشهای تعیین موقعیت تفاضلی ماهواره ای باعث می شود که نقاط با دقت 1 متر تعیین موقعیت گردند، این دقت کافی است. روش کینماتیک می تواند برای بهبود موقعیت مسطحاتی بهتر باشد. اما چنین سیستمهایی هم اکنون زیاد استفاده نمی شوند. همچنین ردیابی مسیر کشتی نقشه برداری مهم است. مقاطع مستقیم به ندرت می تواند با دقت بهتر از 1-2 متر هدایت شوند . دراین مواقع استفاده از DTM برای تهیه ی مقاطع با صرفه است البته وقتی که خطاهای تعیین موقعییت کاهش یافته باشند. دقت ارتفاعی بسته به موقعیت به شدت تغییر پیدا می کند اما به عنون مثال بهتر از 0.15 متر در ساحل نمی شود . هیدروگرافی منجر به تهیه ی نتایج پراکنده در مناطق با بستر سخره ای غیر منظم در مقایسه با بستر منظم می شود.

داده های عمق یابی با استفاده از یک اکوساندر تک بیمی بدست می آید. البته با برداشت یک مقطع در یک لحظه. این مقاطع دقت مکانی ضعیفی دارندوممکن است در تشخیص عوارض بزرگ و عوارض مهم بستری اشتباه کند حتی موقعی که فواصل بین خطوط  sounding نزدیک 50 متر باشد.

بعنوان یک راه حل برای یک خط sounding، عمق یابی  swatchیا مولتی بیم می تواند برای تهیه ی نقشه ی یک منطقه ی بزرگ با دقت بالا استفاده شود.

عمق یابی مولتی بیم کارایی بسیار خوبی در آبهای عمیق تر دارد البته به شرطی که عرض   swatch با عمق آب متناسب باشد. برای عمق های مختلف زاویه ی برداشت هشت حالت قابل تنظیم می باشد(تعدادی از سیستم های مدرن قابلیت وسیع تری دارند) اما این دستگاهها هنوز متداول نیستند. چنین سیستمهایی گران قیمت هستند و احتیاج به یک سیستم ژایرو پیشرفته در ترکیب با   DGPSدارند. تصحیحات جزرومدی می تواند بصورت اتوماتیک با استفاده از GPS کینماتیک اعمال شوند. این روش یک راه حل خوب برای حل مساله پیدا   می کند و ما را قادر می سازد تا مدل زمینی معرفی شده را به سمت تمام نواحی گسترش دهیم. این اطلاعات می تواند نقشه ی منحنی میزان باشد که اجازه ی دید آسان برای مناطق  نقشه برداری را می دهد. از هزینه ی به کارگیری سیستم در طول این پروسه نیزدر حال حاضر جلوگیری می شود . اشکال خطوط sounding تک بیم به ذات برنامه ی جاری مربوط  می شود. اغلب عمق سنج ها اطلاعات را بصورت مسطحاتی ذخیره می کنند یا بصورت مدلهای منحنی میزان زمینی بعنوان مثال یک سیستم GIS .

رفتار تحلیل ها مشابه رفتار نقشه برداری توپوگرافی می باشد. تکنیک های پیشرفته ی ژئوفیزیک مثل اسکنرهای سونار خطی می توانند اطلاعات جزئیات ترکیبات بستر و مسیر جابجایی رسوبات را فراهم کنند.

مقدار محدودی از این نوع اطلاعات به وسیله ی رصدخانه های ساحلی نگهداری می شوند.

اما مقدار زیادی از اطلاعات به صورت مناسب درحین پروسه جمع آوری نمی شوند.